Στο προηγούμενο άρθρο έγινε μια προσπάθεια να απαντηθεί το πρώτο σκέλος ενός προβληματισμού που προκύπτει από την παρατήρηση καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω μας, αυτό σχετικά με την αιτία της αποσιώπησης των ευχάριστων γεγονότων. Το συμπέρασμα ήταν ότι η απομάκρυνσή μας από τη στενή, εγωιστική σκοπιά και η σύνδεση με τη μεγάλη εικόνα ξεκαθαρίζει και βοηθά… Continue reading Όταν κοιτάς από ψηλά… (η αναζήτηση της αλήθειας)
Η θεραπεία
Την καλή μου αγελάδα έχω να τη δω ένα μήνα βόσκει κάτω στη λιακάδα μα εγώ σε καραντίνα. “Φτάνει πια αυτό το χάλι”, είπα σήμερα με θάρρος, “κάνω έξοδο μεγάλη κι όποιονε τον πάρει ο χάρος…!” Κάπου στα μισά του δρόμου κόβεται η αναπνοή μου βρίσκω εκπρόσωπο του νόμου, μου ζητάει το χαρτί μου. “Κύριε… Continue reading Η θεραπεία
Οι δύο όψεις
Τον κόσμο όλο γύρισα, Ανατολή και Δύση,μα τέτοια απομόνωση δεν είχα συναντήσει. Στους δρόμους μόνο βιαστικοί, άνθρωποι φοβισμένοι,κι οι υπόλοιποι στα σπίτια τους πολύ καλά κλεισμένοι. Τον λόγο κάποιον ρώτησα για την περπατησιά τουςκαι μου είπε για αόρατο εχθρό ανάμεσά τους. Μα ότι υπάρχει ξέρουνε κι ότι δεν είναι φήμη,γιατί τον αποκάλυψε του Λόγου η… Continue reading Οι δύο όψεις
Και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε.
Και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε, έτσι απλά. Όλα όσα συγκροτούσαν την καθημερινότητα μας έπαψαν. Όλα όσα συγκροτούσαν την “ασφάλεια” μας κατακρημνίστηκαν. Όλα όσα μας έκαναν να πιστεύουμε ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο στη ζωή μας κατέρρευσαν. Ζούμε ένα τεραστίων διαστάσεων κοινωνικό πείραμα, χωρίς να το έχει οργανώσει κανείς. Συνέβη γιατί ξέσπασε μια πανδημία στον πλανήτη.… Continue reading Και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε.
Ανθρώπινη βλακεία και εκλογές
(Ο βασικός κορμός αυτού του κειμένου γράφτηκε τον Δεκέμβρη του 2018, δηλαδή πολύ πριν τις εκλογές. Ομολογώ ότι στο μυαλό μου είχα συγκεκριμένα “μοντέλα”, κάποια εκ των οποίων αποδείχθηκαν εν τέλει εξαιρετικά επιτυχημένα στις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτή η αβίαστη σύνδεση με την πραγματικότητα έκανε κάποιους φίλους και γνωστούς που το διάβασαν να με “συμβουλέψουν” με ποικίλους τρόπους… Continue reading Ανθρώπινη βλακεία και εκλογές
Οι δυσκολίες σαν υπενθύμιση.
Ζώντας στην εποχή του καταναλωτισμού και όντας μαθημένοι στο να βρίσκουμε τον αποτελεσματικότερο δρόμο στην μεγιστοποίηση της απόλαυσης ή της ωφελιμότητας νομίζω ότι η αποφυγή της δυσκολίας έχει ενσωματωθεί σε τέτοιο βαθμό στον τρόπο που βιώνουμε το περιβάλλον και την ύπαρξη μας που κάπως δεν έχουμε καν συνείδηση αυτού. Δεν έχουμε συνείδηση δηλαδή ότι στην… Continue reading Οι δυσκολίες σαν υπενθύμιση.
Η Παραβολή του μεγάλου ιερεξεταστή (Αδελφοί Καραμαζώφ)
Στο κλασικό έργο του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι Αδελφοί Καραμαζώφ (1880) Ο Ιβάν ο μεσαίος αδελφός έχει μεγάλες αμφιβολίες για την πίστη του. Στα πλαίσια της συζήτησης που έχουν με τον μικρότερο του αδελφό,τον Αλυόσα , που μελετάει να γίνει ιερέας ο τελευταίος του διηγείται την εξής παραβολή: Η ιστορία πραγματεύεται την επιστροφή του Ιησού στη Γη… Continue reading Η Παραβολή του μεγάλου ιερεξεταστή (Αδελφοί Καραμαζώφ)
Όταν κοιτάς από ψηλά… (Η απόδραση προς την ισορροπία)
Τρία γνώριμα στιγμιότυπα: – Οι γειτόνισσες καλημερίζονται. “Τα έμαθες;” ρωτάει η πρώτη. “Τι έγινε;” αποκρίνεται η δεύτερη, ήδη με μια αίσθηση αγωνίας στο βλέμμα της. “Μπήκαν στο σπίτι της Μαρίας, της κόρης του κυρ Ανέστη, το έκαναν φύλλο και φτερό”, ανακοινώνεται το δυσάρεστο μαντάτο και ακολουθούν λεπτομέρειες. – Ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Τη ρουτίνα ταράζει… Continue reading Όταν κοιτάς από ψηλά… (Η απόδραση προς την ισορροπία)
Ατενίζουμε
Ατενίζω: κρατώ καρφωμένο το βλέμμα μου, ή γενικότερα την προσοχή μου, κάπου. Οι διαδρομές του νου συνδέουν τη λέξη συνήθως με τη θάλασσα. Η θάλασσα όμως θυμίζει τον εαυτό μας. Είναι γνωστό εξ’ άλλου ότι το σώμα μας έχει 70% περίπου περιεκτικότητα σε νερό, όπως αντίστοιχα η γη σε θάλασσα. Με φουρτούνες και μπονάτσες, με… Continue reading Ατενίζουμε
Ατενίζω 