Ζώντας στην εποχή του καταναλωτισμού και όντας μαθημένοι στο να βρίσκουμε τον αποτελεσματικότερο δρόμο στην μεγιστοποίηση της απόλαυσης ή της ωφελιμότητας νομίζω ότι η αποφυγή της δυσκολίας έχει ενσωματωθεί σε τέτοιο βαθμό στον τρόπο που βιώνουμε το περιβάλλον και την ύπαρξη μας που κάπως δεν έχουμε καν συνείδηση αυτού. Δεν έχουμε συνείδηση δηλαδή ότι στην… Continue reading Οι δυσκολίες σαν υπενθύμιση.

Στο κλασικό έργο του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι Αδελφοί Καραμαζώφ (1880) Ο Ιβάν ο μεσαίος αδελφός έχει μεγάλες αμφιβολίες για την πίστη του. Στα πλαίσια της συζήτησης που έχουν με τον μικρότερο του αδελφό,τον Αλυόσα , που μελετάει να γίνει ιερέας ο τελευταίος του διηγείται την εξής παραβολή: Η ιστορία πραγματεύεται την επιστροφή του Ιησού στη Γη… Continue reading Η Παραβολή του μεγάλου ιερεξεταστή (Αδελφοί Καραμαζώφ)

Ατενίζω: κρατώ καρφωμένο το βλέμμα μου, ή γενικότερα την προσοχή μου, κάπου. Οι διαδρομές του νου συνδέουν τη λέξη συνήθως με τη θάλασσα. Η θάλασσα όμως θυμίζει τον εαυτό μας. Είναι γνωστό εξ’ άλλου ότι το σώμα μας έχει 70% περίπου περιεκτικότητα σε νερό, όπως αντίστοιχα η γη σε θάλασσα. Με φουρτούνες και μπονάτσες, με… Continue reading Ατενίζουμε

Υπάρχει άραγε μία και αδιαίρετη νοημοσύνη ή περισσότερες μορφές λογική, λεκτική, κοινωνική, χωρική? Επιστρέφουμε σε μία διαμάχη που διατρέχει την ιστορία της Ψυχολογίας εδώ και 2 αιώνες χωρίς να έχει επιλυθεί. Με μια πρώτη σκέψη, ενστικτωδώς θα λέγαμε ότι υπάρχουν περισσότερες μορφές νοημοσύνης, σε όλους μας έρχονται παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι ήταν πολύ καλοί στα… Continue reading Ανθρώπινη νοημοσύνη, μία ή πολλές?