Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη,
Με την ευκαιρία της περιοδείας σου αυτές τις μέρες στα σπίτια των παιδιών όλου του κόσμου, σου γράφω αυτό το γράμμα με την ελπίδα να με ακούσεις και να μπορέσεις να κάνεις κάτι γι’ αυτό που σου ζητώ. Η αλήθεια είναι ότι πριν από σένα είχα απευθυνθεί στους ανθρώπους της NASA που με τις ανακαλύψεις και τις εφευρέσεις τους έχουν λύσει για όλους εμάς τόσα προβλήματα, ζητώντας τους ένα τεράστιο ΥΠΕΡτηλεσκόπιο με το οποίο θα μπορούμε να βλέπουμε μέσα μας, αλλά μέχρι σήμερα δεν μου έχουν απαντήσει.
Από εσένα δε θα ζητήσω το ίδιο, άλλωστε ξέρω ότι δεν έχεις τις γνώσεις για να φτιάχνεις τέτοια πολύπλοκα μηχανήματα. Ξέρω όμως ότι δίνεις όλη σου τη φροντίδα και την αγάπη για κάτι άλλο, που νομίζω είναι το πιο πολύπλοκο μηχάνημα απ’ όλα κι αυτό είναι οι ψυχές των ανθρώπων. Θεωρώ μάλιστα πολύ έξυπνο αυτό που κάνεις να στοχεύεις σε εκείνες τις ψυχές που δεν έχουν μεγαλώσει κι έτσι η απλότητα υπάρχει ακόμα έντονη μέσα τους. Κι αυτές είναι οι παιδικές ψυχές.
Γιατί τα παιδιά δεν κάνουν πολύπλοκες σκέψεις για να λύσουν προβλήματα και γι’ αυτό δε χρειάζονται πολύπλοκα μηχανήματα, αφού τελικά τα προβλήματα είναι οι ίδιες αυτές οι σκέψεις. Δώσε στα παιδιά ένα χαρτόκουτο και θα το κάνουν σπίτι, δώσε τους έναν σπάγκο, ένα ποτήρι και μια μπάλα και θα παίξουν παιχνίδια γελώντας με την καρδιά τους, δώσε τους χαρτί και θα φτιάξουν πύραυλο να πάνε στο φεγγάρι. Κι αυτό είναι αρκετό για να τα κάνει ευτυχισμένα, ένας πύραυλος για να είναι επιτυχημένος αρκεί να είναι φτιαγμένος από χαρά, παιχνίδι και όνειρα, αρκεί μέσα του να κρατά ζωντανή μια παιδική καρδιά.
Γι’ αυτόν τον νέο χρόνο που ξεκινά σε λίγες μέρες θα ήθελα να σου ζητήσω κι εγώ ένα παιχνίδι για όλους, ένα παιχνίδι που θα απευθύνεται στο παιδί που έχει ο καθένας κρυμμένο μέσα του και θα το βοηθά να πραγματοποιήσει τα όνειρά του: έναν τροχό λήψης αποφάσεων. Όσο κι αν έψαξα όμως δεν βρήκα να υπάρχει κάποιος που να με ικανοποιεί, αφού όλοι αποτελούνται από πολλές επιλογές. Αυτό είναι και το πρόβλημα όμως όπως είπαμε, οι πολλές επιλογές που εμφανίζονται μπροστά μας ως αποτέλεσμα των πολλών σκέψεων. Ενώ στην ουσία η επιλογή για όλους μας είναι μία: να ακολουθήσουμε την καρδιά μας.
Το παιχνίδι που σου ζητώ λοιπόν θα ήθελα να μοιάζει κάπως έτσι:
Όπως βλέπεις δεν είναι δύσκολο να φτιαχτεί, λίγα απλά υλικά χρειάζεται και λίγο χρόνο. Επειδή καταλαβαίνω ότι το πρόγραμμά σου είναι πολύ πιεσμένο όμως και τα ξωτικά σου ίσως να μην προλάβουν να το ετοιμάσουν για όλους (και έμαθα και ότι κάποια από αυτά αρρώστησαν φέτος), αφήνω εδώ το παραπάνω σχέδιο ώστε, μέχρι να βρεις τον χρόνο να το φτιάξεις για όλους ή μέχρι οι επιστήμονες της NASA να ετοιμάσουν εκείνο το τεράστιο ΥΠΕΡτηλεσκόπιο που ζήτησα, να μπορεί ο καθένας να το κατασκευάσει για τον εαυτό του. Και ίσως τότε του γεννηθεί πιο εύκολα η επιθυμία να κοιτάξει μέσα του, να βρει το κρυμμένο παιδί και να του επιτρέψει να παίξει ξανά όπως παλιά, με την ίδια απλότητα και φαντασία. Να απαλλαγεί από τις πολύπλοκες σκέψεις και να ακούσει προσεκτικά την καρδιά τη δική του και των άλλων. Να αρχίσει να αναζητά και να πραγματοποιεί αυτό που πραγματικά θέλει για τον εαυτό του πρώτα, αυτό που πραγματικά είναι, κι έτσι θα μπορεί να ακούσει και να καταλάβει καλύτερα και τους άλλους. Αυτή είναι η συνταγή της αγάπης εξ’ άλλου…
Δική σου,
Ελπίδα
Ατενίζω 